Artist statement

Haiko Oosterbaan (1972) ordent de wereld door gericht te zoeken naar terugkerende vormen in het landschap en deze vast te leggen. Vaak zijn ze ontstaan door menselijk ingrijpen, maar de mens speelt geen prominente rol in het beeld.

Hij richt zich veelal op het grensvlak dat ontstaat door de wisselwerking tussen natuur en architectuur. Dit kadert hij en er ontstaat rust door een evenwichtig samenspel van de elementen. Elk beeld komt weloverwogen tot stand; van de juiste hoek en diafragma-keuze tot de selectie van het objectief.

Hoewel zijn projecten vaak intuïtief ontstaan, stelt hij zichzelf bij de verdere uitdieping van het onderwerp strikte regels op waar het beeld aan moet voldoen. De vlakverdeling komt voort uit de strakke lijnen van het ontworpen landschap. Deze vertaalt Haiko naar een strakke compositie, altijd vanaf een bewust gekozen plek. Zo werkt hij naar een typologie of serie toe.

–––

Haiko Oosterbaan (1972) is arranging the world by focusing on returning shapes in our landscape and photographing these. Often these shapes have been formed by human intervention, but humans do not play a prominent part in the images.

He is concentrating on the interface that results from the interplay between nature and architecture. He frames this and creates quiet through balancing elements. Every image is deliberate from the right angle, f-stop, to the correct lens.

Although his projects start intuitively he sets a strict standard for the quality of his photographs when delving into the subject matter. The composition is dictated by the definite lines of the man-made landscape. He translates this into a clean composition and always considers the vantage point well. In this way he works toward a series or typology.