Deze beelden zijn onderdeel van een grotere serie | These images are part of a larger series.

Project statement

Je loopt buiten. Om je heen hoor je het geruis van bomen en het gekwetter van vogels. Het voelt alsof je in een park bent. Maar als je omhoog kijkt, zie je dat je bent omgeven door hoge galerijflats. De bomen vormen een façade. Het groen voor de flats is zoals het spreekwoordelijke vijgenblad; een groene schaamlap voor de grauwe wooneenheden.

Het najaar brengt de koude werkelijkheid naar boven. Een waaier van kale takken tegen een achtergrond van beton. De façade is opgeheven.

Deze beelden zijn het resultaat van een zoektocht naar plekken waar boom en gebouw voor het oog tegelijk dezelfde ruimte innemen en samen een nieuwe vorm worden.
Het zwart/wit versterkt de hardheid van de omgeving en roept het onaangename gevoel op dat je kan bekruipen in een anonieme flatwijk.
Door de vertaling naar een typologie komt de repetitieve vorm van de stedenbouwkundige constructie extra naar boven.

–––

You are outside. All around you can hear the rustling of the trees and chirping of birds. It feels like you are in a park, but when you look up you see that you are surrounded by rows of flats. The trees form a facade. The green in front of the flats is like the proverbial fig leaf, a green loin cloth before grim living units.

The fall brings out the cold reality. A fan of bare branches against a background of concrete. The facade is lifted.

These images are the result of a quest for places where trees and buildings seem to take up the same space but as one form a new shape.
The black and white enforces the severity of the environment and evokes an uncomfortable feeling that can come over you when in an anonymous suburb.
By translating to a typology the repetitive form of the urban construction is reinforced.